18. Groesbeek-Gennep
St. JANSBERG
Dit gedeelte gaat voornamelijk over de St. Jansberg en langs de grens met Duitsland. De St. Jansberg vormt de grens tussen het Maas- en het stuwwallenlandschap, tussen Gelderland en Limburg en tussen Duitsland en Nederland. 
Kortom, het is een echte grensberg. Tineke probeert de berg met haar fiets te beklimmen. Samen duwen we regelmatig de zware fiets met volle tassen voor ons uit. Daarbij komt ook nog dat het Pieterpad zich al slingerend een weg baant en weliswaar mooie plekken neemt, maar niet de best bereikbare plekken. Aan de zuidkant treffen we steile stukken aan, die hier zijn dankzij de uitslijpende werking van de Maas. Door dit gebied loopt ook een geologiepad. 
Het Pieterpad gaat langs een deel van dit pad, we zien bijvoorbeeld bordjes naast grote zwerfkeien waarop de herkomst van die keien staat. Dat de voorlaatste ijstijd zijn stempel flink op deze omgeving heeft gedrukt mag helder zijn. In een holle weg zijn duidelijk kiezels uit die ijstijden te ontwaren. Grote waterstromen zijn daar verantwoordelijk voor. Ook boeren ervaren al eeuwen de last van de voor laatste koude periode. Grote en kleine stenen liggen nog steeds in bijna gelijkmatige patronen op het veld.
Voor we op de Sint Jansberg komen verlaten we Groesbeek. Groesbeek heeft net als de vele andere Limburgse steden een flinke nalatenschap van de laatste oorlog over gehouden. Het dorp is er een uit de jaren 50 van de vorige eeuw, zoals zo veel plaatsen in deze omgeving. Er zijn veel motorrijders en fietsers in het verder stille stadje. In de verte zien we het oorlogsmuseum als ware het een grote circustent. Een monument van vluchtende burgers herinnert aan deze vreselijke periode.
Bij het Wolfsbos lopen we eerst nog een tijdje aan de rand van een bos, om er vervolgens in te duiken. Als we uiteindelijk de bebouwde kom van Groesbeek verlaten komen we bij een vage helling, de streek wordt hier Amerika genoemd. In Amerika staan wijnstokken en verder op met plastic afgedekte aspergevelden. De opgeworpen heuvels bevatten de witte scheuten van de Aspergeplant. Afgedekt met plastic blijft het eronder donker en warmer. Daardoor groeit het sneller en behouden de planten hun witte voorkomen.
Het vroegere smeltwaterdal waarin de Aspergevelden liggen is 150.000 jaar geleden ontstaan. Grote massa’s smeltwater baanden zich toen een weg naar de verderop gelegen Maas. Aan de voet van de St. Jansberg loopt een pad. We mogen van de routebeschrijving de berg nog niet direct beklimmen. Deze 66 meter hoge St. Jansberg is ooit door het ijs gevormd dat zich als een grote lob voortschoof. Op de berg zijn diepe geulen en meerdere kleine meertjes. Dankzij erosie zijn de dalen gevormd. Het water uit de meertjes wordt tegenwoordig via een buizenstelsel naar elders 
gebracht. Het bos is nog kaal, de lente wil niet echt beginnen. Wel her en der een jong blaadje dat het eens gaat wagen. Opeens ontwaar ik een bordje met de mededeling “ijskelder”. Deze kelder is onderdeel van een landhuis dat hier ooit stond en in de Tweede Wereldoorlog totaal werd vernietigd. De donkere en vochtige ijskelder is het enige dat achterbleef en vormt nu een schuilplaats voor vleermuizen. Uiteindelijk verlaten we de St. Jansberg op de grens tussen Gelderland en Limburg. We lopen rechtstreeks op pannenkoekenhuisje de Diepen af. Op het bord aan de buitenkant staat een aanbieding voor vlaai en asperges. Inderdaad dit moet Limburg wel zijn. We zijn hier aan de voet van de berg ook op de grens tussen Duitsland en Nederland. Niet voor niets wordt dit dan ook de Grensweg genoemd. Wie een beetje slingert op deze weg zit beurtelings in Nederland of Duitsland. Het Duits deel van het bos noemt men daar het Himmelthal.
De Nederlandse kant is herkenbaar als afgegraven veen. Dit zogenoemde Koningsveen geeft een suffe indruk. De kilometers lange weg eindigt in Ottersum. Vlak buiten Ottersum staat weer een molen. Tineke fiets er heen om een foto te maken. Verderop tref ik het Pieterpadbankje. Nog 164 km alvorens het eindpunt. We zitten bijna in Gennep, dat aan de andere kant van de Niers ligt. De Niers is een smalle aftakking van de Maas. Het is koopzondag, met als thema oude auto’s. Deze zijn soms zelfs te koop. Na heel Gennep te zijn doorlopen komen we uiteindelijk bij de Stationsstaat waar we op de bus naar Nijmegen stappen. Het oude treinstation is niet meer, wel een grote stoomlocomotief als herinnering aan de in 1971 opgeheven spoorlijn. De trein naar Groningen is weer een echte proptrein, wel treffen we er Arnold en Helo aan die net uit Leiden komen. De dag wordt afgesloten met een Starbucks.
17 km, 15 april 2012
LInks: