7. Sleen-Coevorden
ZAND, DAL, VEEN.
Sleen is een prachtig dorp, de boerderijen staan er Drents gegroepeerd rond de brink. Het zijn trouwens grote en mooie boerderijen. Niet meer als zodanig gebruikt, maar wel bewaard gebleven. De meeste zijn met veel inspanningen opgeknapt en worden nu als woonhuis gebruikt. Agrariërs met de perceelomvang van weleer hebben geen mogelijkheden van bestaan meer. Ik ben samen met Geert Houtman naar Sleen gereden. Nadat we bij de bakker een kop koffie met Cranberrykoek genuttigd hebben parkeren we de auto op de brink. Daar staat trouwens een merkwaardige pomp. Deze oud ogende waterpomp functioneert niet, een bordje op de pomp geeft aan dat het herstel via een gift uit een nalatenschap komt. We lopen vervolgens richting Erm. De buitenwijk van Sleen ligt er in de mist treurig bij. Uiteraard moet men ook in Sleen kunnen wonen, maar erg fraai zijn de huizen niet. Het contrast met de Brink is te groot. Misschien is het ook wel weer niet zo erg, de overgang van bos naar kale velden valt minder op. Bij de verscholen paal 701 duiken we het veld in. We lopen langs de rand van een groot veld zodanig dat we het recreatiecentrum Ermerzand niet te zien krijgen.
Nederland ligt in deze laatste winterdagen in een dikke mist. Deze mist maakt van het saaie landschap een mysterieuze omgeving. We gaan vandaag plekken passeren als Holsloot, Den Hool, en Dalerveen. Mooiere namen kun je voor een mistige dag niet bedenken. De Jongbloedvaart is door de mistflarden zelfs schilderachtig. Deze smalle vaart is net als veel andere watertjes niet meer in gebruik. Twee zwanen laten omstandig zien wie hier nu de baas is, ze slaan hun vleugels regelmatig wijd uit. Deze vaart verbindt Sleen met de Verlengde Hoogeveensevaart. Ergens halverwege de 19e eeuw werd die gegraven om het slaperige brinkdorp te verbinden met de rest van het land. Het Pieterpad loopt recht op de Verlengde Hoogeveensevaart af. Dit kanaal is er door particulier initiatief gekomen. Bij Koninklijk Besluit van 12 maart 1852 werd aan enkele Hollandse en Drentse heren vergunning verleend tot het oprichten van de ‘maatschappij ter overneming, verlenging en verbetering van de Hoogeveense Vaart’, tot in de Noord- en Zuidbarger-venen (gemeente Emmen), met een zuidelijke zijtak tot in de gracht van Coevorden. Nadat de provincie en de belanghebbende gemeenten 
aandelen in de maatschappij hadden genomen en daarbovenop nog een provinciale subsidie was toegezegd, werden de werkzaamheden nog in hetzelfde jaar begonnen. Het eerste met turf beladen vaartuig voer op 5 december 1860 het kanaal af. De gevolgen van het graven van kanalen in woeste gronden werden door de jaren zichtbaar. De streek, waardoor de Verlengde Hoogeveense Vaart loopt, ontwikkelde zich hoe langer hoe meer.
Zo ontstond ook Holsloot. Holsloot kun je niet een dorp te noemen, meer en stuk kanaal met aan beide oevers huizen. We slingeren hier een paar keer van de een naar de andere oever. De beurtschippers konden bij een plaatselijk café ooit een versnapering halen, waarschijnlijk ooit het enige vermaak hier. Het is verbazingwekkend om verderop langs dit kanaal een camping aan te treffen. Het kan in Den Hool echter nog erger, dan komen we langs camping “Gezond boeren verstand”. Je moet wel heel erg van rust houden om daar te willen zitten.
Den Hool heeft een beschermd dorpsgezicht. Terecht want ook hier liggen de boerderijen prachtig rond een brink. Sommige van de gebouwen functioneren nog steeds als boerderij. Vlak na Dalerveen, bij een kleuterschool slaan we rechtsaf het veld in. De zon breekt weifelend door. We passeren vervolgens een paar oudere pieterpadwandelaarsters, het bekende Pieterpadboekje in de hand. Bij de afslag Drift staat een bankje, als ik omkijk zie ik de dames niet meer, wellicht dat ze op het bankje zijn achtergebleven. Aan de rechterkant van de Drift is een vogelbroedgebied. Grote graafmachines halen zeer efficiënt alle gras en weideplekken weg. We zijn nu in de veengebieden. Ooit werden hier de gronden fanatiek afgegraven om als brandstof in het westen des lands te dienen. Met kanalen en ander kunstwerk houdt men alles nu droog en is het gebied voor de landbouw geschikt gemaakt. De veenmoerassen hier beschermden Coevorden voor aanvallen van legers van vreemde mogendheden, niet vreemd dan ook dat pas na afschaffing van de vestingswet halverwege de 19e eeuw hier ontgonnen kon worden. Ook Coevorden onderging daarna een ware metamorfose. Het stadje werd ontdaan van de vestingwallen, kreeg een kanaal en kon profiteren van handel en productie voor het Duitse achterland.
We bereiken Coevorden langs een verkeersweg met een heleboel zwerfvuil. In het Stieltjeskanaal zitten op gelijke afstand de vissers te vissen. Slingerend lopen we door het Van Heutzpark naar de trein. Die komt vrijwel direct, ook de overstap in Emmen op de bus naar Sleen verloopt soepel. We drinken uiteindelijk bij de bakker nog een kopje en nemen een Cranberrykoek mee naar huis.
21 km, 2 maart 2012
LInks