Tag Archives: Groningen

Route 3 Groningen Zuidlaren

6 en 15 mei 2004

De route Groningen – Zuidlaren is mij deels bekend. Ik loop tot Haren zodat ik mijn marathon- trainingsafstand heb afgelegd. Niet meer neem ik mij voor. Daar Tineke mij gaat halen is dat wel redelijk te regelen.

Op het Emmaviaduct, bij het station druk ik de Forerunner in en begin te lopen. Rustig het viaduct af, over de brug bij de Parkweg en dan langs het kanaal richting zuiden. ter hoogte van de roeivereniging krijg ik een boot met roeiers in het vizier die ik eenvoudig kan bijblijven. Het Noord-Willemskanaal zal me de komende kilometers bijblijven.

Onderweg fotografeer ik een bordje Pieterpad, zie wat mensen kanoballen….?! en loop tot aan de rotonde in Haren door. Over laag gelegen natte gronden langs de snelweg loop ik naar de Rijksstraatweg.

Ik ben precies na 9,5 km gestopt in Haren, bij het bordje Haren als je het dorp uitgaat. Tineke stond daar op mij te wachten en bracht me weer terug naar Winsum.
De volgende dag loop ik van Haren naar Zuidlaren. Een schitterende tocht. Vooral omdat de beleving van de omgeving zo intens is. Het vroege voorjaar levert schilderachtige plaatjes op.
De weg Noordlaren-Midlaren Zuidlaren is schitterend, maar door een totaal ander karakter niet te vergelijken met Groningen. Je zit hier immers in een andere provincie. De weidse blikken veranderen en het bos is alom aanwezig. Deze route van het Groningse naar Zuidlaren is een van de mooiste routes. De provincie grens markeert ook een landschapsgrens, van klei komen we nu in het zand. De ondergrond is dan ook zachter.

http://pieterpad.vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/2004-03-groningen-zuidlaren.kml

Datum 6 mei en 15 mei 2004
Gelopen tijd 1 u 03 min en
1 u 13 minuten
Snelheid 9 km/u
Afstand 20,5 km

Route 2 Winsum Groningen

6 mei 2004

Trainen voor een marathon doe je op allerlei manieren, zo had Olaf Damstra voor mij een schema samengesteld, opdat ik op 4 juni 2004 een mooie tijd bij de Guldensporenmarathon in Brugge kan lopen. Ik wil graag onder de 4 uur komen, maar vooralsnog lijkt dat een hele toer.
Ik vertrok na een mooie ochtend in een licht bewolkt zonnetje. Na enige twijfels en een onheilspellende weersverwachting besloot ik maar laat in de middag te gaan. Route twee is volgens de gegevens 18 km lang en gaat van centrum Winsum naar het hoofdstation in Groningen. Deze afstand loop ik regelmatig dus leek me dat een makkie. Ik wil wel de route uit het boekje aanhouden dus besloot ik ook de griebusweggetjes te nemen. Deze zijn naar mijn mening echter wel de leukste route dus van harte aanbevolen
Direct buiten het dorp vlak voor de boerderij van Drewes is het eerste afwijkende pad reeds aanwezig. Je mag daar over een hek de weilanden in, op weg naar de kronkelige weg naar Garnwerd. Het was echter niet eenvoudig om deze te lopen, ongelijke kluiten en in totaal drie hoge hekken moesten worden genomen. Dit stukje van de route is sowieso niet zo prettig want de weg naar Garnwerd is door het autoverkeer, laat op de middag, druk.
In Garnwerd werd ik op een alternatief gewezen dat ik nog niet kende. Langs en over de camping naar een nieuwbouwwijkje. Schandalig lelijk gelegen in het open veld aan een prachtig dorp worden daar aan de rand enige huizen gebouwd. (lelijke bouw ook nog)
De parel’ aan het Reitdiep wordt het wierdedorp Garnwerd genoemd is ronduit aan bederf onderhevig. . Het silhouet van Garnwerd wordt bepaald door een kerk en de molen.
Een oud verhaal luidt dat het schip, waarmee het orgel werd vervoerd, in de winter van 1808 op 1809 bij Garnwerd vast in het ijs bleef zitten. Het orgel was door de Heer van Aduard besteld, maar niet voor de kerk van Garnwerd bestemd. Omdat de Heer van Aduard toen in geldnood zat, zouden de Garnwerders de mogelijkheden hebben benut het orgel voor hun kerk te verwerven. Op 2 augustus 1809 is het orgel in gebruik genomen.
Daarna kwam op de weg naar Oostum. Na het plaatjes Krassum, eigenlijk is dat “Noorden loonwerkers bedrijf”, kwam tussen het vele fluitenkruid ineens Oostum te voorschijn. Oostum is erg mooi maar ook bizar. Een kerk en enige huizen op een hoge bult dat is Oostum.
Weinig kerken in de provincie Groningen trekken zo sterk de aandacht van fotografen, schilders en dichters als de kerk van Oostum en de kerk van Fransum. De aandacht komt vooral door de ligging van Oostum op een hoge wierde, die tussen 1905 en 1913 voor een groot deel is afgegraven. De kerk en toren steken hoog boven het omringende land uit en zijn van alle kanten duidelijk te zien, omdat het ‘dorp zelf slechts bestaat uit twee huizen en enkele boerderijen in de omgeving.
Na Oostum het pad vervolgen naar Wierumerschouw, daar ben ik naar het kerkhofje gegaan waar Leo Cukier, een goede vriend, te vroeg overleden, begraven ligt. Vreemd dat je al rennend daar toch zo maar kan stoppen en een paar foto’s nemen. De echtgenote van Leo heeft op het graf een prachtig monument laten plaatsen. De lange Paddepoelsterweg over gaand kwamen de eerste druppels. Geen regen maar druppels. Al lopende viel op hoe mooi dit weggetje in feite is, vooral als je in de richting loopt die ik had, van noord naar zuid.
Na de Paddepoelsterbrug een aardig paadje langs hoewel ik de volgende keer langs het van Starckenborghkanaal wil lopen. Gek genoeg tref ik nergens een plaatsnaambord met Groningen aan. Eindelijk een plekje waar je stiekem de stad kunt binnekomen.
In de stad was niet echt lekker om hard te lopen. Het is donderdag dus koopavond. De mensen staan verbaasd naar een mafketel met oordoppen te kijken die al lopende door de stad gaat. In het stadspark kwam ik echter wel andere hardlopers tegen. Prettig maar die liepen een stuk sneller dan ik deed, logisch ik heb nog 11 km te gaan en loop in duurlooptempo.

Op het viaduct bij het station van Groningen klokte ik deze tweede en prachtige route af.

http://pieterpad.vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/2004-02-winsum-groningen.kml

Datum 6 mei 2004
Gelopen tijd 1 u 53 min
Snelheid 9,5 km/u
Afstand 13 km