WANDELPADEN

15 mei 2004

De route begint vlak voor de Prins Bernhardhoeve in Zuidlaren. Een lelijk gebouw op een mooie Brink. Al wandelend kan het best leuk wezen, maar rennend raak je in Zuidlaren verward. Het kostte me dan ook enige tijd. Wanhopig vroeg ik een voorbij fietsende dame de weg. Bleek het Mirjam Bijlsma te zijn, een goede hardloopster eerste prijswinnares in het Meeùs-loopcircuit.

De route had m.i. iets eenvoudiger gekund maar uiteindelijk begreep ik hoe je in Dennenoord terecht kon komen. Ik rende over het terrein van deze psychiatrische inrichting en kwam daar bij de eendenvijver iemand tegen die niet helemaal begreep dat het warm weer was, gezien zijn dikke kleding en muts. Nu wreekte zich het feit dat ik onderweg geen leesbril bij me had. Ik liep volkomen verkeerd toen ik het terrein van de inrichting afkwam. Na enig geslinger kwam ik uiteindelijk onder het tunneltje bij Schipborg. Fantastisch mooie huizen en in een beboste omgeving passeerde ik. In een bomenlaan hingen meterslange spinnendraden met op ooghoogte een spin eraan, met als gevolg ik moest zigzaggen om ze niet in mijn haar te krijgen. Later bij het douchen bleek er een geweest te zijn die had meegelift. De route werd echt mooi toen ik voorbij Schipborg de Drentse Aa over moest steken. Dit kronkelende Drentse watertje heet hier de Schipborgse Aa.

De route werd vanaf dit punt duidelijk, gewoon rechtdoor richting Gasteren, waarbij ik op de kop van de Gasterse duinen een hunebed gepasseerde. In Gasteren was ik net op tijd om mee te doen aan de Gastloop, een 10 km lange wedstrijd die ik uiteraard aan mij heb voorbij liet gaan. Vlak buiten Gasteren snoof ik de geuren van friet op, de friettent markeert de afslag richting Balloërveld. Het Balloërveld is officieel nog steeds een militair oefenterrein, waarop een tankgracht nog steeds dit symboliseert. Ton Andringa had mij inmiddels gebeld, en stond te wachten in Rolde. Op het Balloërveld kwam ik nog een grafheuvels tegen en waren de karrensporen uit vervlogen tijden herkenbaar. Na het verlaten van dit stuk natuurterrein zie je in de verte de kerktoren van Rolde. Daar dronk ik uitgedroogd een flesje cola en toog ik voldaan richting Ton.

http://pieterpad.vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/2004-04-zuidlaren-rolde.kml