Tag Archives: Hardenberg

Route 9 Hardenberg Ommen

9 april 2006

Het is soms erg lastig om een goede planning ook goed uit te voeren, vooral als de absolute chaos al dan niet spontaan ontstaat. De route van Hardenberg naar Ommen zou er een van chaos en orde worden. De chaos bij het vertrek, de ordelijkheid tijdens de loop.
Op deze 9e april werd de grootste marathon van Nederland gelopen. Uiteraard wilden we daar op tv naar kijken, als er om 11.00 uur wordt gestart dan zou de finish om ongeveer 13.06 uur plaatsvinden. De trein van Ommen naar Hardenberg vertrekt echter om 14.20 en verder ieder uur, dus haast was geboden.
De finish van deze marathon was om 13.06.38, de Keniaan Sammi Korir won, en nadat hij binnen kwam spoedden wij ons naar het zuiden.
De rit verliep heel voorspoedig zodat we ruim vijf minuten voor vertrek van de trein aankwamen.
Aad zou de fiets uit de auto halen en Tineke kaartjes kopen. Haastig racete Aad naar het perron waar Tineke nog bezig was. Prutsend en frummelend kreeg hij de fiets in de trein en wachtte op Tineke. Die zat echter te klooien met onwillige girobetaalpasjes. Het fluitsignaal klonk en wie stond er toen op het perron toen de trein vetrok? Tineke met de kaartjes. Aad zonder kaartjes en geld in de trein. Aad was ervan overtuigd dat hij bij het volgende station uit moest stappen, lette niet goed op want net toen zijn trein weer vertrok stond hij in het gehucht Mariënberg. Heel knap dat we zo snel allebei op de verkeerde plek stonden. Aad begon zijn 9 km lange tocht richting Hardenberg en daar wachtte hij bij de oude brug over de Vecht op Tineke, die inderdaad met een trein van een uur later aan kwam gereden.
Vanuit Hardenberg loop je een lang stuk door de bebouwde kom. Niet echt een mooi stukje Twente, het had ook net zo goed een saaie buitenwijk van Groningen kunnen wezen. Na ca. 3 km wordt de weg vervolgd langs natuurreservaten en aan de westkant van de Vecht.
Opvallend element onderweg was daar een soort oerkoe, de Schotse Hooglander, die m.i. helemaal niet thuishoort in dit gebied.
Na 6 km komt men het buurtschapje Rheeze binnen, een schitterende brink en prachtige boerderijen met merkwaardig vlechtwerk aan de zijkanten gaven dit dorp het beeld alsof de tijd hier had stilgestaan.
Toch klopte er iets niet. Ik miste strontlucht, loslopende kippen, koeien en kwaadaardige honden. In Salland leven geen boeren meer. Ieder Sallands pandje is door een kapitaalkrachtige grootstedeling in beslag genomen en gecultiveerd alsof het als decor moet dienen voor een reclamefilmpje. Is het vreemd dat je deze nieuwe mooiigheid na een tijdje helemaal niet mooi gaat vinden?
Door de boswachterijen van Hardenberg en Ommen gelopen realiseer je je nauwelijks dat dit vroegere hoogveen met veel pijn en moeite tot bos werd omgetoverd. In de jaren 30 van de vorige eeuw heeft Staatsbosbeheer bij wijze van werkverschaffing deze bomen laten planten.
In de omgeving zijn de eerste flauwe verschijnselen van het Salien herkenbaar. Deze voorlaatste ijstijd reikte tot aan Nijmegen, en heeft in het landschap enige glooiing achtergelaten. Met Tineke op de fiets en een zandig bergpaadje in het vooruitzicht kan dat nog wel even een tegenvaller zijn. Niet voor niets moesten we dan ook in het Heetdellebos nabij Junne een korte pauze inlassen. Waarschijnlijk duurde deze pauze voor mij net iets te lang, want mijn kuiten werden stijf. Gelukkig liepen we in de buurt van de Junnerweg alwaar Tineke tenminste weer asfalt onder de wielen had. Zelf rende ik nog door het bos om de stuifzanden de “Sahara”te bekijken. Deze zgn. Sahara leek meer op een binnenstrandje dan een woestijngebied.
Het was zeer zeker de moeite van het kijken waard.
Deze stuifzanden vond je vroeger overal op de hei, alwaar de schapen soms ietwat te actief de vegetatie wegvraten. Ook in Drenthe ben ik dit soort stuifzandgebieden tegengekomen.
Het laatste stuk viel fysiek niet in goede aarde dus besloten we ipv kronkelend door een paar buurtschappen te gaan zoveel mogelijk langs de spoorbaan lopend onze auto weer op te zoeken. Na drie uur Pieterpadden kwamen we weer bij onze auto aan.

http://pieterpad.vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/2006-09-hardenberg-ommen.kml

Datum 9 april 2006
Gelopen tijd 3 u
Snelheid 7,5  km/u
Afstand 22 km

Route 8 Coevorden Hardenberg

4 april 2006

Tijdens het lopen bedacht ik het me al, direct opschrijven als ik thuiskom. De herinneringen aan deze tocht maken dat ook de moeite waard. ’s Avonds laat vertrok ik uit Coevorden. Het is dan al ruim 6 uur als ik in een prachtig lentezonnetje het stadje achter mij laat liggen. Van Coevorden had ik heel andere ideeën, iets romantisch met mooie stadswallen zoals je dat in België nogal eens tegenkomt. Niets van dat alles echter in dit grensplaatsje met een behoorlijke historische betekenis.
Al direct over het spoor cirkel ik over een opengebroken weg. En hoewel het wat kronkelende vertrek tot onduidelijkheid zou kunnen leiden, bleef de wegmarkering helder en begrijpelijk. Overal zag ik de witrode plakkertjes. De auto bleef staan in Coevorden zodat ik in een prettig zonnetje aan de 20 km lange tocht kon beginnen die in elk geval voor het donder moet worden beëindigd daar ik geen lichtgevend hesje mee had.
Nadat ik het provincieborg Overijssel passeerde was het opeens een stuk lastiger de roodwitte stickers te vinden. Het verloop van de tocht volgde derhalve dan ook niet altijd precies de gebaande wegen. In Overijssel aangekomen rook ik onmiddellijk een aan mijn jeugd gelieerde lucht (een beetje rotte paddestoel-achtig) en zag ik onmiddellijk schitterende boerderijen. Ook ontwaarde ik onderweg de hutjesbouwcultuur, waaraan ik in Almelo volop meedeed. Her en der trof je door kinderen achtergelaten halfvergane boomhutten aan. Na een ietwat saaie weg vol Overijsselse indrukken kwam ik op een gegeven moment bij stuw- en schutsluis de Haanrik, het punt waar het Overijsselse kanaal (komende uit Almelo) in de Vecht stroomt.
Door wat onduidelijkheden in de route miste ik het dorpje Holthem en de daarbij behorende route over de Hooge Esch. In plaats daarvan liep ik langs het Overijssels Kanaal alwaar ik onderweg een roodzwarte Lelijke Eend trof. In Gramsbergen bij café Jan en Gees stond een aardig bordje met een licht ontmoedigende tekst: Nog ruim 350 km alvorens ik op de Pieterberg aankom.
Na een paar foto’s te hebben gemaakt en van mij heb laten maken, rende ik verder om in het prachtige dorpje Gramsbergen nog een paar extra plaatjes te schieten. Gramsbergen uitgelopen miste ik weer een afslag. Dankzij een VVV-plattegrond ontwaarde ik echter het gehuchtje Oldenhof (6 huizen op een mooie plek). Hier doorheen lopende kwam ik uiteindelijk bij de Vechtbrug aan.
Ane is een dorpje, alwaar in 1227 een veldslag plaatsvond tussen de Drenten en de bisschop van Utrecht. Een stel Drentse boeren wist daar ter plaatse de ridders het moeras in te lokken en hen daar in de pan te hakken.
Het mooiste stukje van de route kon ik nu bij het vallen van de avond gaan lopen. Dwars over de weilanden van de Anevelder Esch door het Engelandse Bos in de nabijheid van de Vecht gaf een perfect beeld van Nederland op zijn mooist.
Het bos werd mij echter bijna fataal.
Aan het gepiep van mijn mobieltje wist ik dat de batterij nagenoeg leeg was en juist op dat moment verstapte ik mij en deed mij behoorlijk zeer aan mijn enkel. Neerstorten op dat moment leek mij een zeer onplezierig vooruitzicht. Gelukkig herstelde ik mij snel. De laatste km’s van deze Drents-Overijsselse tocht waren echter het zwaarst. Met pijn in de kuiten, koud en in het donker liep ik in Hardenberg nog een stukje langs de Vecht.
De route eindigde bij de Vechtbrug.

http://pieterpad.vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/2006-08-coevorden-hardenberg.kml

Datum 4 april 2006
Gelopen tijd 2 u 25 min
Snelheid 8,5  km/u
Afstand 20 km